Yalnızım...



"yalnızım.."

bunca acı tek bir söze nasıl sığabiliyordu...

aldım bu sözü dudaklarınızdan, saplayıp kalbimi onunla parçaladım..

o söz ki;

sapladıkça kalbimin her parçasına yüzünüzü yeniden çiziyordu..

şimdi içimde binlerce yüz oldunuz..
şimdi içimde binlerce siz oldunuz..

yalnızsınız..
bilseniz ne kadar suçluyum bunun için..
bilseniz ne kadar acı çekiyorum..
çünkü sevgim çekip alamıyor sizi derin ıssızlığınızdan. oysa ben sizi, sizden önce gözlerinizdeki o ıssıkzlıktan dinledim. sözlerinizden de önce.. benimle ölmeye hazır sesinizden bile önce..

yalnızsınız..
bilseniz ne kadar da çaresizim buna çare olamadığım için.. oysa en çok siz de soluk alıp veriyorsunuz diye sevdim ben yaşamı. yaşamın ona kendinizi eklediğiniz yerlerini sevdim en çok. dokundukça çoğalttığınız, sevdikçe çoğaldığınız yerlerini.. bu şehirden her ayrılışınızda arkanızda bıraktıklarınızı topladım birer birer.. oturduğunuz çay bahçelerinden yürüdüğünüz sokaklardan ıslandığınız yağmurun damlalarından topladım sizi.. vitrinlerde unuttuğunuz dalgınlığınızı hiç tanımadığım bir kızın su yeşili gözlerinde bıraktığınız mısralarınızı.. bir bunlara bir de her "sevgilim" deyişinizde binlerce çiçek açtıran o büyülü sesinize sarılıp uyuyabildim ancak, düşlerime dar gelen tek kişilik yatağımda. soluğumu yalnızca sizin için içimde saklıyorken düşlediğim yarınlara, siz nasıl da ben hissedemeden soluksuz kaldınız...

yalnızsınız...
bana git dediniz..
sonra gitme... kal.. dediniz..
hiç farkında olmadan bir tek sözünüzle ittiğiniz o uçurumdan son anda yakaladığınız ellerimle çekip çıkardınız beni. o gece kollarınızda gözyaşlarına boğulmamın sebebini belki hiç anlayamadınız. o "kal"ın benim için önemini hiç bilmediniz...

hiç bilemediniz sizi bir başkasıyla yakalamayı istediğiniz mutluluğa engel olmayı istemeyecek kadar sevdiğimi.. bir başka aşka tututnarak ıssızlığınızdan sıyrılabilecekseniz eğer kalbinizde derin bir suçluluk duygusu pişmanlık ve acıdan başka birşey yaratabilmekten, yalnızlığınıza ilaç olabilmekten aciz, size zarar vermekten bir adım öteye gidemeyen şu deli sevdamın ağırlığını üzerinizden alıp gidebileceğimi bilemediniz.. aşkımı bir "eflatun ölüm"e sarıp gidebileceğimi..

yalnızsınız..
bilseniz ne kadar suçluyum bunun için..
ah bir bilseniz ne kadar çok acı çekiyorum..
nolur affedin beni.. boyle büyük bir aşkla severek size en büyük acımasızlığı ben yapıyorum..
affedin beni.........
sevgili......



yazılarım anasayfaya dönmek için tıkla