Aşık Veysel kendi adıyla çıkan bir albüm kapağında sazıyla

Âşık Veysel, (asıl adı: Veysel Şatıroğlu d. 1894 – ö. 21 Mart 1973). Türk halk ozanı.

Sivas'ın Şarkışla ilçesinin Sivrialan köyünde doğan Şatıroğlu, yedi yaşında geçirdiği çiçek hastalığı sonucunda sol gözünü, bir talihsizlik sonucuyla da sağ gözünü kaybetmiştir. Babasının oyalanması için aldığı sazla önce başka ozanların türkülerini çalmaya başlamış,1933'te tanıştığı Ahmet Kutsi Tecer'in teşvikleriyle kendi sözlerini yazıp söylemeye başlamıştır.

Âşık geleneğinin son büyük temsilcilerinden olan Âşık Veysel, bir dönem yurdu dolaşarak Köy Enstitüleri'nde saz hocalığı yapmıştır.

1970'li yıllarda Hümeyra, Fikret Kızılok, Esin Avşar gibi bazı müzisyenler Veysel'in deyişlerini düzenleyerek yaygınlaşmasını sağlamıştır.Şarkışla’da her yıl adına bir şenlik yapılır.

Yapıtları

Türkçesi yalındır. Dili ustalıkla kullanır. Yöntemi gösterişsiz ve nerdeyse kusursuzdur. Yaşama sevinciyle hüzün, iyimserlikle umutsuzluk şiirlerinde iç içeydi. Doğa, toplumsal olaylar, din ve siyasete ince eleştiriler yönelttiği şiirleri de var. Şiirleri, Deyişler (1944) , Sazımdan Sesler (1950) , Dostlar Beni Hatırlasın (1970) isimli kitaplarında toplandı. Ölümünden sonra Bütün Şiirleri (1984) adıyla eserleri tekrar yayınlandı....